Biddag en Maarten Luther

Afgelopen woensdag, 8 maart, was het Biddag voor gewas en arbeid. In de diverse kerken in Nederland wordt dat verschillend gevierd, in de ene kerk met 2 diensten op deze dag. Andere kerken hebben alleen een avonddienst maar ook zijn er kerken waar in de zondagse dienst aandacht wordt gegeven aan Biddag en er zijn kerken waar er niet iets speciaals  wordt gedaan. ( Vaak wel met Dankdag, een Oogstdankdienst).
Maar in de tijd van Maarten Luther bestond er geen Biddag,  bidden was voor Luther zoiets als ademhalen, daar kun je niet zonder en zo zou het ook voor ons moeten zijn. Het is mooi dat er speciale dagen zijn maar bidden op de andere dagen is minstens zo belangrijk.

Wanneer je vraagt: ‘Waarom laat Hij ons steeds bidden, terwijl Hij toch al onze zorgen en noden beter weet en ziet dan wijzelf? Hij geeft toch alle mensen dagelijks zoveel goeds – zonder dat iemand Hem daarvoor bidt of dankt! – zoals: zon, regen, koren, geld, gezondheid, leven en wat niet meer? Hij weet immers wel dat wij geen dag het zonlicht of ons eten en drinken kunnen missen! Waarom zegt Hij dan nog dat wij Hem daarvoor moeten bidden?’ Dan antwoord ik: ‘Zeker niet dat wij met ons bidden Hem moeten leren wat Hij ons moet geven! Maar daarom, dat wij erkennen en belijden wát Hij ons dagelijks allemaal geeft – en wat Hij ons nog meer wil en kan geven! Want door ons gebed onderwijzen wij onszelf meer dan Hem. Zodat wij daardoor tot inkeer komen en niet doorgaan als mensen die Gods goedheid niet erkennen en Hem daarvoor ook niet danken.’ Alleen zó wordt mijn hart tot Hem gekeerd en opgewekt dat ik Hem loof en dank, in noden tot Hem de toevlucht neem en Zijn hulp verwacht. Dit alles enkel en alleen dat ik hoe langer hoe meer ga beseffen wat voor goede en trouwe God Hij is. Wanneer ik bij Hem zoek en klop, dan wil Hij ook graag meer en overvloediger geven dan ik bidden of denken kan. Wochenpredigten über Matthäus 5-7, 1530/1532, vgl. WA 32, 419, 1-16