Ons reisje naar Zeeland, de veldloop van Jan en hondje Tico

In de week voor Pasen zijn we een paar dagen naar Zeeland geweest. De reden daarvoor lag in het feit dat Jan op de 31e maart zou meedoen aan de NK Veldloop voor ambtenaren op Neeltje Jans. Hij had zich ingeschreven voor de 12 km. Maar zoals menigeen al weet, zijn de wedstrijden halverwege de dag afgelast ivm de harde wind en het slechtere weer dat nog zou komen. Rond 12 uur was er een enorme scheur in het dak van de tent ontstaan, in die tent waren de douches, kleedkamers, de catering en nog veel meer.
Dus rond 14.00 uur konden we richting huis rijden en dat kwam weer goed uit want ’s avonds zou Paula hondje Tico brengen, zij ging met man en kinders naar Legoland ivm hun 12 1/2jarig huwelijksfeest en wij hebben die dagen op Tico gepast. Dat was een groot succes.
Maar nu terug naar Zeeland. We zaten in pension “Het Hofje” ( met mediterrane tuin) in Noordwelle, een kerkringdorp, vlakbij Renesse op Schouwen-Duiveland. Prima om een paar dagen te zijn. We hebben vele plaatsjes en plaatsen bekeken, zoals Brouwershaven, Veere, Zierikzee en heel verrassend was Noordgouwe, ook een kerkringdorp, maar dan met een grachtje om de kerk. We zijn aan het strand geweest en hebben stadswandelingen gemaakt. Heel divers, het was heerlijk om zo een paar dagen weggeweest te zijn.

NK Veldloop voor Gemeenten, 25 maart 2009

Gisteren was het weer zover, mijn man ging de 12 km lopen bij de NK Veldloop voor gemeenteambtenaren. Het was voor mij de 3e keer om er bij te zijn. Dit maal was het in Ede bij de kazernes aldaar. En mooie looproute over heide en door bos. Dit schrijft Jan er zelf over:

Het lopen ging gisteren wel goed, ook gezien de training die ik tevoren gehad had. Beetje weinig misschien, maar toch de 12 km in 1 uur en 10 min. gelopen. Dat is een gemiddelde van 6 min. per km en 6 minuten sneller dan vorig jaar. De omstandigheden waren tamelijk zwaar. Eerst 3 km mul zand (tankbaan) en de rest door het bos met klimmetjes, sommigen pittig en afdalingen. Wel veel boomwortels waar je goed op moest letten bij het neerzetten van je voeten. En de 2e helft van de loop regen, maar gelukkig geen hagel zoals gisteren op sommige plaatsen in Nederland.

Op twee plaaatsen kon ik hem aanmoedigen, bij de 4 en 10 km, voor mij 300 mtr lopen , voor Jan 6 km:-). Op één van de foto’s zie je mij staan, met m’n rode muts, die was trouwens ideaal met dit regenweer, zuiver wol neemt nauwelijks vocht op. Op de overige foto’s is Jan te zien, onderweg en bij de finish. Er deed een record aantal ambtenaren mee, meer dan 5000. De sfeer is altijd heel goed en bij leven en welzijn hopen we volgend jaar naar de provincie Zeeland te gaan, naar Neeltje Jans.

En toen……..was er ijs

Op deze oudejaarsdag is mijn man ook vrij en heeft zijn schaatsen uit het "vet"gehaald. Dichtbij ons huis zijn vijvers en vanmorgen is hij daar eerst eens gaan kijken. Daniël ( zoon) die hier momenteel  logeert heeft hem op de foto gezet. Je kunt direct aan de houding van Jan zien dat hij een goede schaatser is, echt een kanjer. Ik kan niet schaatsen. Wat heb ik het vaak geprobeerd, op de vijver van het Oranjepark in Apeldoorn. Maar altijd gingen die schaatsen aan de binnenkant van je voet zitten, ja lage of hoge noren had niemand in die tijd. Toen ik ong.19 jaar was heb ik het voor het laatst geprobeerd met vriendinnen van school, viel toen een ster in het ijs en heb toen met mezelf afgesproken, nu nooit meer. Nu is Jan in Holten aan het schaatsen en heeft hij Daan naar het Open Holtense Kampioenschap Carbidschieten gebracht. Daniël kan ook niet schaatsen, de zussen van hem wel, dus die hebben goede dagen.

10 km hardlopen

Nee, niet ik heb 10 km gelopen en ook niet mijn man maar mijn jongste dochter heeft ook het hardoopvirus en heeft afgelopen zaterdag ( 31 mei) haar 1e 10 km-loop in Klazienaveen gelopen. Ik geef haar verslag weer.

De 10 km ging super! Doordat er gelukkig wel wind stond was het niet zo benauwd en de zon scheen niet. Als een loop wordt afgezegd heeft dat ook heel veel te maken met de luchtvochtigheid zei iemand. En het scheelde dat ik pas om 17.45 hoefde. Vanuit het Oostersebos de Herenstreek op naar Nieuw Dordrecht, had ik de wind pal van voren. Maar ondanks dat heb ik de man met de hamer niet gezien. BIj de nieuwe rotonde in Nw Dordrecht stond Edwin met de jongens mij op te wachten en vanaf daar was het nog maar 20 minuten. Er werden voortdurend natte sponzen uitgedeeld en dat is erg fijn als verkoeling. Daardoor had ik ook eigenlijk geen last van de warmte en heb ik het geen moment zwaar gehad. En ik had nog genoeg over om op het laatst nog even een sprintje te trekken!!

Ik ben gefinished in 1.01.59 dus niet onder het uur, maar dat blijft dan mijn doel om naar toe te werken. Het is ontzettend gaaf om aan zoiets mee te doen. Al die mensen langs de kant, muziek.

Dat geeft echt een kick! En bij de finish een bos bloemen van Marjanne en van Edwin een mooie kraal voor aan mijn armband.

Tot zover het verslag van dochter Paula, we vinden het een kanppe prestatie. Petje af!

Naschrift 13 maart: Helaas mag Paula niet meer hardlopen, ze heeft fibromalgie en dan is hardlopen een te grote belasting voor haar lichaam. Heel erg jammer voor haar.

NK Veldloop 2008 voor gemeenteambtenaren op 26 maart j.l. in Katwijk

Eindelijk was het dan zover, tijd voor mijn man om de 12 km, in de catogorie 45 jaar en ouder, te gaan lopen tijdens dit NK. Hij heeft de afgelopen tijd geregeld getraind en was er helemaal klaar voor. Dit keer was de veldloop in Katwijk en dat is voor ons aan de andere kant van de files. Verschillende collega’s moesten al om 10.50 uur starten en daarom was besloten om op de 25e  richting Katwijk te vertrekken. Wij zijn ’s morgens rond 10 uur vertrokken, er lag hier een flinke pak sneeuw en er zouden nog 350 km files zijn maar we konden goed opschieten en pas bij Barneveld kregen we de eerste bui en was er filevorming. Gelukkig reed iedereen met de nodige voorzichtigheid. Voorbij Hilversum de tweede bui, maar verder viel het erg mee, alleen voor ons oosterlingen is de hoeveelheid verkeer verbazingwekkend.

Voordat we naar ons hotel in Noordwijk aan Zee gingen zijn we eerst naar het Panorama TulipLand in Voorhout geweest. Dit Panorama is het levenswerk van kunstschilder Leo v.d. Ende. Hij geeft hier de Bollenstreek uit de jaren 50/60 weer. Dat is ook de tijd dat wij thuis de bollenvelden bezochten en bloemenslingers kochten. Het was al stevig aan het waaien en toen wij bij de zee kwamen stond er een flinke branding. Nadat we onze spullen in het hotel hadden gebracht, hebben we een strandwandeling gemaakt, flink doorstappen in de wind, heerlijk! Het hotel zelf was een woning uit 1903. Gebouwd in Jugendstil met binnen nog een mooie schoorsteenpartij ontworpen door Toorop. We konden vanuit onze (eenvoudige) kamer zowel de duinen als de zee zien. Ook hebben we er heerlijk gegeten en ondertussen arriveerden de collega’s.

Na een goede nachtrust en dito ontbijt vertrokken we naar Katwijk aan Zee, de wind was wat gaan liggen en er viel een enkele spat regen. Het was bij het sportpark al een drukte van belang. Wij hebben eerst wat rondgelopen om alles te verkennen, waar is de start, waar moet ik staan om Jan aan te moedigen, hoe gaat het bij de finish. De collega’s van de 6 km hebben we bij de finish flink toegejuicht. Rond 1 uur moest Jan zich gaan klaarmaken voor zijn loop, het weer knapte steeds verder op, een waterig zonnetje en nauwelijks wind. Het eerste deel van de route voerde langs de zee, dan het duin op en door de duinen weer richting het sportpark maar de 12 km-lopers deden dat rondje dan 2x  en halverwege ben ik gaan staan om hem morele steun te geven. Toen ben ik naar de finish gelopen en na 1 uur en 16 minuten kwam Jan over de finish, moe maar niet uitgeput. Reuze trots ben ik op mijn man, dat hij het er zo goed heeft afgebracht. Daarna hebben we wat gezeten en gegeten en zijn we weer richting auto gegaan (met pendelbussen) en Katwijk bekeken, eerst naar het water en toen het dorp, een mooi gezellig dorp met ook nog wat oude elementen. Ja en dan komt aan alles een eind, ook aan twee gezellige dagen uit. Weer naar huis gereden en om 21.15 uur waren we weer thuis, en zoals altijd, OOST WEST THUIS BEST.